Een propvol FLUOR ziet bijzondere avond van ArteGanza Talentscout aan zich voorbij trekken…
Amersfoort 2 juli 2016,
De zaal vult zich en er heerst een gespannen sfeer, vaders, moeders oma’s, nichtjes, neefjes en vrienden namen hun plaatsen in, in een naar een Grand Café omgebouwde grote zaal. De grote spiegelbol aan het plafond draait langzaam en verspreid zonnige twinkelingen op de muren, het podium is gevuld met rook en draaiende lichten… Backstage liggende, hangende en jammende nerveuze artiesten, ze weten elkaar te vinden, geen concurrentie maar dikke vrienden voor in ieder geval deze avond… Projectleider Bernard van Gellekom loopt geladen rond en stuurt de laatste dingen aan… drie camera ploegen, fotografen en de technici van FLUOR worden op scherp gezet… De uit maar liefst drie voorronden geselecteerde acts beginnen zich verder op te laden…
De achtergrond muziek dooft en de twinkelingen op de muren stoppen, presentatrice van deze avond Abke Bruins loopt main stage van FLUOR op en de avond begint. Festival directeur Hassan Elammouri wordt het podium opgeroepen, hij heet iedereen welkom. Directeur Carola Aafjes wordt bedankt voor het ontvangen van de Talentscoud in FLUOR, het gedachtegoed van ArteGanza wordt door de vastende Hassan uitgelegd… connecten… dat is de doelstelling…
De Jury Jeroen de Valk, Thijs Borsten, Leo Lamb en de voorzitter Afke Wijma stellen zich voor aan het publiek, stuk voor stuk zwaargewichten in de muziek die de moeilijke taak van het beoordelen tot zich gaan nemen. Een groots applaus gevolgd door stilte…
De lichten draaien langzaam naar mainstage en de eerste deelnemer wordt uit zijn backstage comfortzone geroepen, Toon van Mil bijt de spits af en zet meteen de toon, het moest een feest worden voor artiesten en publiek en daar zorgde de band voor. Meteen blijkt hoe de jury er in zit en wordt met kritische noot en constructief commentaar de wijze van jureren helder… “slik” Tweede deelnemer Jordan die met piano begeleiding een nummer van Adele deed, de enige andere cover van deze gala avond met maar liefst veertien deelnemers. Positief commentaar laat haar weer blij backstage gaan. BAM! na de aankondiging knalt The Young And Enterprising met zijn beats en rap flow de zaal in, de energie die hij met zijn DJ Broeder neerzette was in het applaus hoorbaar, de jury maakten positieve notities. Little Warrior onze Australische dame met haar tukker levend in een camper rondreizend over de wereld maakte dat de zaal weer kon landen, met hun prachtige verhalende tekst brachten zij zaal en jury naar andere plekken op aarde…
Arno Mijnten kwam met een heel nieuw eigen nummer, er was lef voor nodig om een zo’n pril nummer eigen neer te zetten in deze setting. Zijn warme stem eindigde zittend op de rand van het grote podium, de presentatrice die in het gevoel van de artiesten presenteerde besloot naast hem te gaan zitten om het jury commentaar in ontvangst te nemen.
Cedric komt op, het is stil… de zaal is nieuwsgierig, de gitaar waar hij mee opkomt wordt terug in de koffer gedaan..? Cedric zet in en bouwt met zijn stem en een zogenaamde loopstation een compleet orkest op… Het applaus laat wederom horen dat dit gewaardeerd wordt. Het hoge niveau daagt de jury uit om kritisch commentaar te geven.
KLABAM… circa 6,3 minuut voordat de pauze begint zet Ann My Dice gruntend de zaal op zijn kop en wordt de fundering op standje aardbeving gecheckt. Deze mannen uit Rotterdam zetten een fijn en snoeihard metal nummer neer. Het zet de jury en publiek weer op een ander been… pauze…
Discussie, fijn geroezemoes, vrienden die zenuwachtiger worden dan de artiesten zelf die hun act nog moeten doen…
Intussen is Wethouder Houwing ontvangen die na een drukke werkdag in het land tijd heeft vrijgemaakt om hier verder bij aanwezig te kunnen zijn.
Skimming Water heeft in de pauze zijn meegenomen mini studio opgebouwd en bijt na de pauze de tweede spits af… brekend glas, indringende ook met een loopstation opgebouwd geluid drijft de zaal in… zijn emotioneel gezongen tekst over de onderdrukte vrouw maakt bij iedereen indruk. Ook de volgende act Jorien Habing met piano begeleider en met sopraan sax in haar handen weet bij de mensen haar tekst binnen te brengen. De zaal en de jury beginnen te beseffen dat het eindoordeel met de act moeilijker aan het worden is. Verfrissing op het podium, Seven to Eleven zet een verassend fijn poprocknummer neer die zich zo zou kunnen positioneren in de hitlijsten… en weer staan we op een ander been… Het is schommelen tussen alle muzikale krachtenvelden…
Slechts 3 man sterk zet Brentwood hierna een wall of vette rock sound neer, de stem van de zanger gitarist wordt door de jury bekritiseerd en tegelijk te gek gevonden… maar weer verder…
En dan stapt in een gala jurk Angelique van Leijenhorst het podium op, een diva… eerder al door Jury lid Jeroen de Valk Scala waardig bevonden. Zij word terzijde gestaan door haar Russische pianiste, het piano spel zet in en dan zweeft een prachtige sopraan stem de zaal in… Doodse stilte wordt doorsneden door een lied van Bellini vanaf een poppodium, de verbazing gecombineerd met emotie is voelbaar. Als de laatste noot wegsterft in het popcentrum van Amersfoort, is er daar een oorverdovend staand applaus… Ook de headbangende rockers en popmuzikanten slaan hun handen kapot. De jury die ca. 6,8 cm naar achteren was geblazen had geen commentaar…
Thomson’s lamp brengt zijn instrumenten in stelling en weet wat zij moeten doen om dit te overtreffen. Met hun eigenzinnige elektronische poprock weten ze het einde als een ware finale te brengen, ook zij weten de handen van het publiek krachtig op elkaar te krijgen. Helaas is 14e finalist de uit Oss komende Annemiek Vendelmans verhinderd door andere muzikale verplichtingen, zij kon niet op tijd naar FLUOR komen, maar wordt wel even genoemd en bedankt voor haar deelname, zij zelf had een telegrammail gestuurd om al haar collega’s succes te wensen.
De Jury wordt met beraad gestuurd en alle artiesten worden in line gezet voor het podium voor de publieksprijs. Via het uitdelen van roosjes aan de artiesten laat men weten wie hun lieveling was, het gaf een fijn contact tussen artiesten en hun in sommige gevallen pas ontstane fans…
The Central Line de winnaars van de Talentscout 2015 komen het podium op om de prijs door te geven aan de nieuwe ambassadeur van de ArteGanza Telentscout hoofdprijs. Volgens de zangeres Ingrit van de Meer van dit trio was het voor het eerst dat zij applaus kregen voor een soundcheck. Hierna wordt het eigen nummer Mirror image ten gehore gebracht…
En dan begint een spannende kleine maar voor sommigen te lange pauze in afwachting van de terugkomst van de jury…
The eye of the tiger, naar wens van de festival directeur galmt door de ruimte, alle artiesten zijn door de presentatrice het podium opgeroepen en de zenuwen zijn voelbaar, de Jury voorzitter vraagt wethouder Houwing het podium op te komen om de prijzen uit te rijken… De laatste roffel van The eye sterft weg en de nummer drie is… Roy de Jong met zijn pompende beats en zijn Streat Rap! De nummer twee is Thompson’s Lamp…
En dan de grote prijs… The Eye of te Tiger zwelt aan bam bam bam… stilte… Angelique van Leijenhorst knalt het door de ruimte en wat was iedereen het daar mee eens… wat enkele tellen later ook bleek toen de publieksprijs bekend gemaakt werd… Unaniem de nummer één van de avond!
Volgens de jury waren de nummers 1 en 2 vrij snel helder hoewel er nog beraad nodig was in welke volgorde. De nummer drie was volgens de jury voorzitter Afke Wijma een nagenoeg ondoenlijke zaak, het niveau was van alle deelnemers zo hoog en lag zo dicht bij elkaar dat zij zonder uitzondering derde hadden kunnen worden. Roy de Jong gaf met zijn Young And Enterprising project en zijn snel groeiende kwaliteit net dat nipte puntje meer…
Nog eenmaal droeg de winnares haar winnende act ten gehore om daarna alle credits in ontvangst te nemen…
Bravo!
Bernard van Gellekom
Fotografie: Peter Putters, De Nozem| Sabine Keizer, Voorbeeldig Fotografie
Video’s: Rob Lampe, Amersfoort Gezien| Wendy van Hoorn, Foortje
Radio inteviews: Roelof Meiier, De Golfbreker Amersfoort
